De man met het wit gesteven overhemd maakt een buiging voor de keizerin van de nacht, de vrouw met het zwart leren broekpak.
Om haar middel draagt zij een verchroomde schakelriem. Hoeveel schreden leiden er naar de Hades aan de overkant van de rivier met het stilstaande water? Een apostel noemde haar Maria in het aanschijns van het verdorde leven in de versteende stad. Schel klinken mijn hakken op de betonnen tegels van de nacht.
Zal ik de overkant bereiken als ik van de Scharrebiersluis in het koude water spring, en wat zal ik daar aantreffen? Een fel wit licht of ondoordringbare duisternis in een kluwen van kauwgom vermaalt door de wetenschap van de verlopen tijd. Ik rijd op mijn gele step door de straat met de gekleurde jaren zestig autowrakken.
Uko Verhulst 5-2-2020